Sandgerðisdagar

Fór við annan mann að kíkja á herlegheitin í gærkvöldi. Mikið var gaman að hitta gamla félaga, skólasystkin og ættingja.

Það er að sjálfsögu verið að tala um unglingadrykkju eins og tilheyrir svona skemmtunum.

Látið krakkagreyin í friði, ég segi nú ekki meira. Það voru nokkrir fullornir sem þurftu að útkljá sín mál með hnefum og  öðrum líkamspörtum en heilanum. Held að margir fullorðnir mættu líta sér nær þegar það er verið að argaþrasast í unglingum. Við erum jú fyrirmyndirnar.

Unglingadrykkja er auðvitað ekki af hinu góða en af því sem ég sá þá voru krakkarnir bara að skemmta sér og dansa og góla annað slagið. Ósköp venjulegir unglingar. Það má vel vera að einhverjir einstaklingar hafi látið ófriðlega en það fór framhjá mér. Við vorum nú ekki alltaf til fyrirmyndar þegar ég var unglingur eða var það bara ég?. Er fullorna fólkið svona fljótt að gleyma?Svona umræða um unglinga fer rosalega í taugarnar á mér. Eins og þau séu sér þjóðflokkur.

Mátti annars til að láta þennan fylgja:

drunken man staggers in to a Catholic church and sits down in a confession box and says nothing.
      
      The bewildered priest coughs to attract his attention, but still the man says nothing.
      
      The priest then knocks on the wall three times in a final attempt to get the man to speak.
      
      Finally, the drunk replies: "No use knockin' mate, there's no paper in this one either."

allt brjálað í Keflavík?

Það virðist hafa verið líf í tuskunum í Keflavík í nótt. Menn að plamma mann og annan. Samt var ég heima alsaklaus. Nei, bara smá djók. Sandgerðisdagar í algleymingi en ekki hafa veðurguðirnir verið þeim hliðhollir. Vona að það standi til bóta. Til hamingju sandgerðingar.

Lánadrottnar dunda sér við að rífa sérútbúin atvinnutæki af Ástþóri bónda á Rauðasandi. Ætli þeir geti selt þau til annarra fatlaðra bænda sem af elju og dugnaði og þrátt fyrir mikið mótlæti stunda búskap? Nei, er bara svona að velta þessu fyrir mér. Það mætti kannski gera skúlptúr úr þeim sem gæti staðið í fordyri stofnunarinnar. Bara full af góðum hugmyndum í dag.

Frú Þorgerður hefði þurft að víkja þegar hún hyglaði HSÍ. Duh. Lát manna stórlega ýkt. Geir segir að við þurfum  að herða sultarólina.  Semsagt ekkert nýtt.

Auður Haralds ætlar að prjóna g-streng á Jakob Frímann, pant ekki sjá myndina. Jóhanna Kristjónsdóttir og Guðrún Ögmundsdóttir ásamt fleiri góðum konum bjóða uppá Fatímukökur á uppboði í  Perlunni í dag. Vona að þeim takist ætlunarverk sitt. Mikið er gott að heyra góðar fréttir í bland við allar hinar. Góða helgi.

Nógu gott í gamla liðið

Einhvern tíma las ég eða heyrði að samfélagið geti maður dæmt af því hvernig það hugsað um börn og gamalmenni. Ansi held ég að við megum skammast okkar fyrir slík vinnubrögð. Nógu gott á gamla liðið að ófaglært fólk hugsi um það. Þá er ég ekki að segja að ófaglært fólk getir ekki verið frábærir starfsmenn. En maður skyldi ætla að fagmenn kunni sína vinnu betur og hafi fengið þjálfun sem nýtist þeim í starfi. Að ógleymdu því að þetta sama gamla fólk gaf okkur og landinu sínu alla sína vinnu og borgaði sína skatta og skyldur til þessa sama samfélags. Íslandi allt. Og gerir enn af skitnum ellilífeyri sem enginn getur lifað mannsæmandi lífi af. Heiðra skaltu föður þinn (og minn) og móður (þína/mína). Eða þannig hef ég alltaf skilið þetta boðorð. Lítill heiður í þessu dæmi.

Hvað ætli Kínaferð frú Þorgerðar gæti greitt mörg sjúkraliðalaun? eða ferð maka hennar sem er svo illa staddur að hann þarf að seilast í ríkisjóð og skatta gamalmenna til að fylgja með? Eða ráðuneytisstjóra, eða maka hans (hennar)  En forsetans? Sjúkraliðar eru ekki að biðja um bitlinga eða Kínaferðir og dagpeninga sem enginn venjulegur maður skilur útreikninginn á. Bara mannsæmandi laun og varla það. Og að fá að vaxa og dafna í starfi sem er erfitt bæði til hugar og handar.

Og svona í forbifarten, var að lesa að bloggar væru þunglyndir en bloggið væri terapútiskt. Hér geti menn hellt úr skálum reiði sinni og þannig létt á sér. Allt gott um það að segja. En ég er bara ekkert þunglynd. Get bara ekki haldið kjafti.

 

Fá ekki að vinna sem sjúkraliðar

4.929.310 spírur

Fréttablaðið upplýsir okkur pöpulinn um það að ferð menntamálaráðherra til Kína hafi kostað okkur 5 milljónir. Radison SAS takk fyrir, ekkert annað nógu gott. Annars er eðlilegt að ráðherra menntamála mæti á slíkar samkundur. Þarf ekki mín vegna að gista á farfuglaheimili ef slík finnast í Kína. En tvisvar? Hvernig er  það eiginlega með maka ráðherra og annarra opinberra starfsmann,  er það venjan að skattgreiðendur greiði fyrir þeirra ferðir líka? Er ekki nóg að ráðherrann mæti en þarf hann að hafa ráðuneytisstjóra ásamt maka með í ferð? Ef svo er þá verð ég að segja að það er ákaflega smekklaust svo ekki sé meira sagt. Hefur þetta fólk ekki heyrt um kreppuna? Eflaust eru tilfelli sem útheimta það að fólk þurfi að hafa maka sína með, veit nákvæmlega ekkert um það. En ansi þykri mér þetta vera há upphæð.

Dagpeningar ráðuneytissjóra í fyrri ferðinni (10 dagar) eru álíka háir og mánaðargreiðsla til gamalmenna og öryrkja. Á mánuði. Alltaf. 24/7. Finnst einhverjum vera misræmi þarna á milli? Þetta bögglast gríðarlega fyrir brjóstinu á mér. Við eigum ekki fyrir því að að okkar minnstu bræður lifi mannsæmandi lífi en við getum borist á úti í heimi. Og gefið 50 millur auka, nennir eitthver að reikna út hversu lengi verkamaður er að vinna fyrir þessum kostnaði? Kostnaður ferðar forseta og frúar hefur ekki verið gefinn upp mér vitanlega.

Arggggggggggg, sukk og svíkarí.

kominn heim

Paul Ramses er kominn heim. Það lá við að ég gréti líka við að sjá fréttina. Til hamingju fjölskylda að vera sameinuð aftur. Verður maður ekki að segja að Björn Bjarnason hafi staðið sig vel. Held það bara. Hversu óljúft sem það nú er.

Horfði á fréttina í tölvunni þar sem loftnetið er bilað og ekkert sást í því nema iðandi deplar. Doldið vont þegar maður liggur í elli- og saumaverkjum og getur ekkert annað gert en glápt úti loftið. En það stendur til bóta. Bæði ég og móttakan.  Fór í framhaldi af því að hugsa um hvernig lífið var fyrir sjónvarp. Já, man eftir því þegar sjónvarpið kom. Við suðurnesjamenn fengur sjónvarp á undan öðrum landsmönnum þar sem við náðum sendingu kanasjónvarpsins. Það var bókstaflega horft á hvern einasta þátt sem fótaferðatíminn leyfði.  Felix the cat og Herkúles.

 Áður en sjónvarpið kom inn á mitt æskuheimili fundust nokkur sjónvörp í bænum. Þangað söfnuðumst við krakkarnir og fengum að horfa þar. Vinsælustu krakkarnir voru eðlilega þau sem gátu státað af slíkum tækjum á sínu heimili.

En ég man enn lengra, já steingerfingur, ég veit það, en það voru útvarpsleikritin á fimmtudagskvöldum ef ég man rétt. Þá var safnast saman í kring um útvarpið og allir hlustuðu í andakt, börn sem fullornir. Eins og að koma saman í kring um eldinn í fyrndinni.

Núna situr maður og bloggar um hvaðeina sem kemur í hugann. Og sendir út í alheiminn og hver sem er getur lesið það, sjálfum sér til gamans og yndisauka. Hehe. Má ekki bara segja að maður hafi lifað tímana tvenna. Held það bara.

Grátið af gleði

Hannyrðakona var hún mikil...

Hannyrðakona var hún mikil. Aldrei féll henni verk úr hendi. Þetta verður grafskriftin mín þegar þar að kemur. Þetta var ákveðið fyrir löngu síðan. Og þetta var að sjálfsögðu sagt í gríni á sínum tíma þegar ég og vinkona mín vorum að fíflast með hvað yrði sagt um okkur að okkur gengnum. 

Málið er bara það að þetta er allt að gerast í dag. Er gjörsamlega búin að ganga frá mér í bútasaumi þessa helgina. Runnið á mig jólaæði og dúkar og veggmyndir flæða undan fætinum á saumavélinni. Má hvurgi koma í hús og sjá efnistutlu án þess að sníkja hana út úr viðkomandi. Þetta er eins og hver önnur fíkn mér er eiður sær. Vakta efnaútsölur eins og fálki og hanna myndir og mynstur í huganum daginn út og inn.

Það versta er að ég gleymi því reglulega þegar ég er í þessum ham að ég er örlítið eldri en 18 og 10 tíma lotur við saumavélina taka sinn toll. Svo í dag skakklappast þessi stútungskerling á milli rúmsins og tölvunnar og dreymir um fagurlega skreytta jóladúka sem lýsa upp sparistellið og auka á yndislegheit hátíðar ljóssins. Gleðileg jól...

 

 

áfram Ísland, áfram Dorrit

Jæja, þá er það ljóst að silfrið er okkar en gullið eigi. Held að við megum vel við una allavega miðað við höfðatölu. Það er auðvitað miklu merkilegra að íslendingar vinni silfur en t.d. frakkar. Þeir eru svo miklu fleiri en við.Ekki þannig meint að ég sé ekki stolt af frammistöðu íslendinga. Það er ég. Þessi mælistika sem við tökum svo gjarnan fram finnst mér hins vegar doldið skondin.

Menn eru mikið að tala um Dorrit og hvernig henni beri að haga sér. Ég er persónulega hrifin af henni. Mér líkar að fólk sé ekki með skaftið af hjálpartækjum heimilisins upp í óæðri endanum. Stórast í heimi er orðið fast í minni orðabók. Hvort hún heimsæki nuddstofur eða missi belti er bara allt í lagi mín vegna. Hvernig á konan að komast í samband við pöpulinn ef ekki einmitt að hitta fólk á þeirra heimavelli. Ég bara spyr.

Þegar ég bjó í Noregi reyndi ég lengi framan af að tala norsku eins og norsararnir en hætti því svo á endanum og talaði hana eftir það með íslenskum framburði. Mín reynsla er sú að heimamenn taki viljann fyrir verkið og þyki það virðingarvert að fólk reyni að tala þeirra tungumál. Sama finnst mér um Dorrit, hún leggur sig greinilega fram við að læra málið og tala það, hversu bjagað sem það kann svo að vera. Það mættu margir útlendingar sem hér búa taka hana sér til fyrirmyndar og læra málið, reyndar finnst mér að það ætti að vera kvöð á því að þeir sem sækja um ríkisborgararétt geti bjargað sér á ástkæra ylhýra. Áfram Ísland. Áfram Dorrit.

 

Stórast í heimi

já, meira að segja ég sem hef ekki nokkurn áhuga né vit á íþróttum, gleðst yfir sigri íslendinga á spánverjum. Auðvitað miðað við hausatölu og í ljósi þess að við erum bara 300.000 hræður á skerinu. Veit ekki hvers vegna þessi mælistika er alltaf tekin fram þegar rætt er um árangur okkar í hinu eða þessu. Hvers vegna það skiptir máli í víðara samhengi.

Annars fannst mér forsetafrúin okkar álíka skemmtileg, Ísland stórast í heimi, það er ekki hægt að segja annað en hún rífi upp stemninguna. \u001fÞað eina jákvæða við ferð hjónanna til Kína. Annars kýs ég frekar að horfa á Taggart eða annað álíka á föstudagskvöldi og er orðin frekar leið á eilífum íþróttaþáttum sem mér virðist vera endalausir og búnir að vera á skjánum meira og minna í allt sumar. Hlakka til að geta skriðið undir eitt af mínum fögru bútasaumsteppum með kertaljós í rökkrinu og horft á eitthvað annað en íþróttir. Annars er ég frekar slöpp í sjónvarpsglápi svona yfirhöfuð. Er svoddan bókaormur og ef mér hefur tekist eitthvað vel í mínu uppeldi á dætrum mínum þá er það að yfirfæra þessa elsku mína á bókum, yfir til þeirra. Þegar þær voru litlar stelpur voru þessar stundir á kvöldin þegar ég las fyrir þær fyrir svefninn, oftar en ekki bestu stundir dagsins. Veit ekki hvernig ég byrjaði að skrifa um handbolta og endaði með nefið ofan í bók. Margt skrítið í kýrhausnum.

testing 1 2 3

  Nú skil hvað er átt við þegar menn með ritstíflu segja að síðan argi á þá. Hvernig byrjar maður á svona bloggi? Eða veður maður bara af stað og tjáir skoðun sína á mönnum og málefnum? Nóg til af þeim. En hverjar eru prenthæfar? Vil síður enda eins og Agnes Bragadóttir og eiga yfir höfði mér málaferli. Ekki það að pólitík og hennar pótintátar séu endilega efst í huga mér akkúrat núna. Þó ég hafi líka fullt af skoðunum á slíkum fyribærum.

  Sit bara eins og kleina við eldhúsborðið og hlusta á Fisherman´s woman til að reyna að koma eitthverju skikki á hausinn. Og reyni að hugsa eitthvað gáfulegt en hvorki gengur né rekur. Svo ég ætla að segja ykkur sögu af afa mínum sem var hinn vænsti maður. Hún er prenthæf. Hann vann um tíma "upp á velli" og borðaði í "messanum" nema hvað að einn daginn var svokallaður bixímatur á boðstólum. Bixímatur er svona afgangar frá deginum áður ásamt fleiru miður lystilegu.Gamli maðurinn lítur á matinn og síðan á afgreiðslustúlkuna og segir: "Heyrðu fröken, hefur þessi matur verið borðaður áður?"

  Já, bý á suðurnesjunum, ykkur kemur bara ekkert við hvar. Er fædd hérna og ólst hér upp. Bjó í höfuðborginni um 25 ára skeið en hef annars búið erlendis ásamt því að vera dreifari til nokkurra ára. Suðurnesjabúar eru sem sagt ekki dreifarar. Þá vitið þið það. Hef starfað við allt mögulegt og ómögulegt í gegnum tíðina. Menntaður tækniteiknari sem ég hef aldrei unnið við þar sem það átti á sínum tíma að vera grunnur fyrir frekari menntun á svið hönnunar. Yngri dóttir mín, já, tvær dætur, breytti þeim plönum. Allt gott um það að segja. Var svo að dunda mér við nám í uppeldisfræðum með með hléum en það hlé er orðið endanlegt þó svo að lítið vanti uppá.

  Jæja, alltaf í boltanum? Held ég láti þetta bara duga í bili. Over and out